Heel Den Haaykaant Lacht 2019

Afgelopen zaterdag was het zover; maanden van voorbereiden kwamen aan een eind. En hoe!
Nadat duidelijk geworden was dat Heel Den Haaykaant Lacht (HDHL) deze keer in de Lambertuskerk gehouden zou worden, kwam alles in een stroomversnelling. Er moest ontiegelijk veel geregeld worden, want dit was wel even een ander koekje dan de warme en goed zittende jas van het Ontmoetingscentrum. Het huis van God werd het Theater van de lach.

De kaartverkoop (en alle bijbehorende zaken als posters, tickets en social media aandacht) kwam eerst: die ging als een sneltrein. Hierna volgden zaken als WC capaciteit, bier, barren en bediening, garderobe, banken en tafels, tafels en stoelen, aankleding van de zaal, beveiliging, het programma en het grootste zorgenkindje: licht (en met name) geluid. En hoewel het soms verre van perfect was qua geluid, het was voor niemand van de aanwezigen reden om de avond door te laten verpesten.

De programmering was anders dan van een klassieke sauwelavond. Uiteraard waren de sauwelaars de hoofdrolspelers van de avond, maar deze avond zou maar om één man draaien. Het publiek. Zij gingen dan ook als dé grote winnaar van HDHL naar huis hetgeen goed van pas kwam omdat er dit keer (op verzoek van de sauwelaars zelf) geen enkele wijze van jurering was. Dansend op de banken liet het publiek de Lambertuskerk schudden op de eeuwenoude grondvesten.

Rijen dik stonden zij rond 19.30u zij-aan-zij opgesteld voor de deur van de kerk. ‘Ze staon wel tot in het tunneltje toe!’ riepen de kaartjescontroleurs uit. Zij werden hier alvast warm geblazen door onze kapel Ge Hou Ut Nie Vur Mogeluk. Hierna werd de avond ingeleid door Prins Bertrando de Grote en presentator Marcel Timmermans. Ad en Amy van Steyn waren de eerste sauwelaars (‘Agge ouwer wordt wor alles minder. Behalleve het vergete. Dè wor steeds meer’), hierna kwamen Ruud de Vetter, Ronald de Kort en Tjibbe Bras.

Terwijl DJ Slinger de eerste plaotjes al gedraaid had was het de beurt aan Sven Kerst alias CV Eentoonig om zijn winnende buurtlied te komen zingen. Vervolgens speelde de hele kerk de grote carnavalskrakersbingo. Aan de hand van vele carnavalskrakers moesten de bezoekers proberen de bingokaart vol te krijgen. De prijzen waren niet mis. Onder andere een rookworst en een pak griesmeelpudding gingen mee naar huis met CV Oké.

Toen was het de beurt aan Patrick Kant. Als Koos van de Soos zette hij een nagenoeg perfect Limburgs gesproken sauwel weg. Vriend van de show Dennis vd Stelt kwam als surprise act uit de hoge hoed en op de klanken van Café ’t Endje liepen alle aanwezigen de op één na langste polonaise van de avond. Onze blaaskapel speelde vervolgens klassiekers als Over And Out en Bij Ons Staat Op De Keukendeur en zij veranderden de zaal in één grote deinende massa.

Toen moesten er nog twee kanonnen de ton in. Jeffrey Aarts had als Hannes de Simpele de oversteek vanuit Geertruidenberg gemaakt terwijl het slotakkoord voor Nick Fleischmann was. Als koorknaap dirigeerde hij het publiek naar een gezamenlijk hoogtepunt. Toen hij alle mensen op de klanken van Vader Abrahams ‘Jaja Ik Voel Het Al’ de állerlangste polonaise van de avond liet lopen was het hele spul compleet. Werkelijk een tópavond!

De organisatie had nog een lange nacht vol afbreken en opruimen voor de boeg. De Stichting Lambertuskerk had nog een taaie kluif met het terugplaatsen van het dak.

« van 24 »